ไม่มีเลย

  ไม่มีเลย   ผู้คนไม่น้อยเลย ที่เลือกใช้ชีวิตอยู่บนแนวคิด ทฤษฎี คำสอน วินัย กฎเกณฑ์ อุดมคติ หรือความใฝ่ฝัน อันมีภาพลักษณ์บริสุทธิ์สูงส่ง น่าเคารพ ยกย่อง เทิดทูน บูชา เป็นโมเดลแบบอย่างที่ดีงาม สำหรับหมู่มวลชน คนมาก ด้วยปัญหาทุกข์โศก นานัปการ ไม่ว่าจะเป็นนักปราชญ์ ราชบัณฑิต นักคิด อย่างโลกย์ๆ หรือเป็นคุรุ นักบวช นักบุญ นักปฏิบัติธรรม ผู้ประกาศสละโลกีย์กรรมทั้งหลาย ต่างก็ล้วนเลือกดำเนินชีวิต อยู่ในรูปแบบสำเร็จรูปตายตัว เลียนแบบอย่างตามๆ กัน ภายใต้โลกวิถีคิดนึกปรุงแต่ง แห่งจิตสำนึกร่วมนี้ ใช่หรือไม่... ตระหนัก รู้ชัด ด้วยจิตสว่างใส กันไหมว่า รูปแบบชีวิตกึ่งสำเร็จรูป ที่เรายึดถือปฏิบัติตามๆ กัน บนวิถีชีวิตทุกวี่วัน ไม่ว่าจะเป็นเครื่องแบบ ทรงผม การกิน เดิน ยืน นั่ง นอน หายใจ พูดจา สวดท่อง หรือแม้แต่จะคิดนึกอย่างไร ล้วนเป็นสิ่งที่ มิได้ถูกค้นพบ และสร้างสรรค์ขึ้นมาเอง จากการหยั่งเห็นประจักษ์แจ้ง ด้วยสมาธิแห่งตนเลย จริงไหม... แต่ทั้งหมดนั้น มันเป็นนวัตกรรมวิจิตรพิสดาร ที่ถูกสถาปนาขึ้น ปรับแต่งตัวเอง และสอนสั่ง สืบทอด ครอบงำตามๆ กันมา นานนับพันๆ ปีแล้ว โดยความคิดปรุงแต่งของมนุษย์เรา นี่แหละ ซึ่งมิได้มีอยู่เอง เป็นอยู่เอง ก่อนเดินเริ่มแรก ตามธรรมชาติพื้นฐาน แม้เศษเสี้ยวฝุ่นธุลีเลย เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น