หลงลืม

  หลงลืม เราไม่เคยสิ้นหวัง คิดอยู่เสมอว่า สิ่งที่ดีกว่าจะต้องเกิดขึ้นแน่ เราจึงไม่ยอมแพ้ และไม่ย่อท้อต่อชีวิต ตราบใดที่เรายังมีชีวิต เราจำไว้ว่า ทุกชีวิตมีปัญหา ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของใคร เมื่อมีปัญหาก็หาทางขบแก้มันให้ถูก อย่าย่อท้อ ชีวิตทุกชีวิตเริ่มต้นและลงท้ายเหมือนๆ กัน ไม่ว่าจะเป็นของเศรษฐีหรือยาจกของมหาราชาหรือคนต่ำต้อย คือ เริ่มต้นและลงท้ายด้วยเสียงคร่ำครวญ  เมื่อลืมตาขึ้นดูโลกในครั้งแรกเราก็ร้องไห้ และเมื่อจะหลับตาลาโลกเราก็จะร้องไห้อีกหรืออย่างน้อยก็เป็นสาเหตุให้คนอื่นร้องไห้ เด็กทารกแรกเกิดร้องไห้พร้อมกับกำมือแน่นเป็นสัญลักษณ์ว่าเขาเกิดมาเพื่อที่จะหน่วงเหนี่ยวไขว่คว้ายึดถือ แต่เมื่อจะหลับตาลาโลกนั้นทุกคนแบมือออกเหมือนจะเตือนให้ผู้อยู่เบื้องหลังสำนึก และเป็นพยานว่าเราไม่ได้เอาอะไรไปได้เลย  เหตุการณ์ในชีวิตเป็นครูที่ดีที่สุดเท่าที่มนุษย์จะหาได้ เป็นบทเรียนที่มนุษย์ต้องจดจำโดยมิต้องท่องเลยแม้แต่น้อย บทเรียนจากตำราเป็นเรื่องที่จะต้องท่องจำจึงจะจำได้ และเมื่อจำได้แล้วเราก็พยายามทบทวนเพื่อไม่ให้ลืม แต่บทเรียนจากชีวิตเป็นเรื่องที่เราจำได้โดยไม่ต้องท่อง และพยายามให้ลืมเสียแต่ก็น้อยนักที่เราลืมได้ นี้คือลักษณะการแห่งบทเรียนของจากชีวิต  ชีวิตเราคละเคล้าไปโดยความผิดหวังและสมหวัง ความสุขความทุกข์ รอยยิ้มและคราบน้ำตา ความชื่นสุขความเจ็บช้ำ แต่สิ่งเหล่านี้ทำให้ชีวิตเราเป็นชีวิตที่สมบูรณ์ ทุกครั้งที่เราผิดหวังเราจะเข้าใจชีวิตได้ดีขึ้น ความผิดหวังที่รุนแรงแม้จะทำให้เราชอกช้ำ แต่ก็มีส่วนช่วยให้เราเข้าใจชีวิต เข้าใจความรู้สึกอันลึกล้ำของผู้อื่น ความผิดหวังหากเราไม่ยอมคลุกเข่าให้กับมันมากเกินไป มันจะช่วยเสริมสร้างให้เรามีหัวใจอันแข็งแกร่งที่จะต่อสู้กับอุปสรรค ความผิดหวังที่จะมีมาอีกข้างหน้า  เหล็กที่ผ่านไฟแล้วเป็นเหล็กและคมกว่าเหล็กธรรมดา น้ำที่ผ่านน้ำแข็งแล้วจะเป็นน้ำเย็น ชีวิตที่ผ่านอุปสรรคและความผิดหวังมามาก ทำให้เจ้าของชีวิตกล้าเผชิญหน้ากับความผิดหวัง และเป็นความกล้าที่สงบเยือกเย็น มองในแง่ของปรัชญาที่ละเอียดอ่อน ชีวิตคล้ายความฝันจะต่างกันก็เพียงเป็นความฝันในระยะยาวเท่านั้น มองในมุมกลับความฝันก็คือชีวิตจริงในระยะสั้น บุคคลผู้ถึงความจริงข้อนี้แล้วยอมคลายความยึดมั่นถือมั่นถือมั่นลงได้บ้าง แล้วจะมีอะไรที่เราควรยึดมั่นถือมั่น ในเมื่อความหวังต่างๆ ของมนุษย์เราเป็นเสมือนภาพที่ลอยมาในอากาศ เมื่อภาพนั้นยังไม่ถึงมือเราจะแน่ใจได้ว่าจะเป็นของเรา เมื่อถึงมือเราแล้วเราก็นึกว่าความฝันอันเลือนรางนั้นเป็นความจริงขึ้นแล้ว แต่อะไรเล่าคือความจริง สิ่งที่เราพากันยึดมั่นว่าเป็นความจริงวันนี้ ยังคงเป็นความจริงตลอดไปหรือ ในเมื่อโลกนี้เต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลง เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น ความรักชาติของแต่ละคนต่างกัน แต่ทุกคนรักชาติ เพราะรักชาติไม่เหมือนกัน กลายเป็นทรยศต่อชาติ  “ร้อนๆ อย่างนี้ ทำเอาบ้าได้ง่ายๆ นะเนี่ย” เคดิต บ้าได้ถ้วย